Rozdział: 13

Kilka dni później do wioski w końcu wrócił prawdziwy Boruto, nie zwłocznie udał się do gabinetu swojego ojca. Kiedy tak przechadzał się po wiosce, zauważył że każdy mieszkaniec patrzy się na niego złowrogo.

BU:”A ich co ugryzło?

W końcu po kilku minutach, blondy dotarł do gabinetu siódmego, po zapukaniu i otrzymaniu zaproszenia wszedł do środka.

NU:O dobrze że jesteś Boruto.

BU:O co chodzi tato?

NU:Oddaj zwoje.

BU:Zwoje, jakie zwoje?

NU:Te które ukradłeś.

BU:Ale ja nic nie wiem o żadnych zwojach naprawdę.

NU:Nie kłam, Shkimamaru cię widział jak bierz zwoje.

BU:Ale to nie byłem ja.

NU:Przykto mi to mówić, ale do wyjaśnienia sytuacji będę cię musiał wygnać z wioski, do wieczora masz spakować wszystkie swoje rzeczy i opuścić wioskę.

BU:Co, nie mówisz chyba poważnie?

NU:Niestety nie jestem tylko twoim ojcem, ale również hokage wioski i mam swoje obowiązki.

Boruto nie mógł uwierzyć w słowa swojego ojca, nie chcac się kłócić zrobił to co kazał, udał się do swojego domu i zaczął pakować swoje rzeczy. Nim go opuścił, ściągnął swoją opaskę Konohy i rzucił ją na biurko, po czym opuścił dom, kiedy miał zamiar opuścić wioske, nagle na jego drodzę stanęli Sarada oraz Mitsuki.

BU:To wy, co wy tu robicie?

M:Słyszeliśmy o tym co się stało?

S:Naprawdę czcigodny siódmy cię wygnał?

BU:Tak.

S:Coś tu nie gra, ja nie wierzę że ty mógłbyś zrobić coś takiego.

M:Zapewne ktoś próbuje cię w to wrobić.

BU:Też tak myśle, no nic spróbuje to rozwiązać.

Nim Boruto zrobił krok, Sarada podeszła do niego i go przytuliła.

S:Uważaj na siebie, i nie zrób czegoś głupiego.

BU:”Sarada...” Nie martw się, będę do was czasem pisał. Narazie. (odparł z głupkowatym uśmieszkiem)