Rozdział: 34

Boruto oraz Sarada zaczęli uciekać ze światyni, po drodze zabrali Arike, następnie spotkali Konohamaru, Mitsukiego oraz Sakurę.

KS:Boruto, co ty tutaj robisz?

BU:Nie ma czasu, świątynia zaraz eksploduje.

SH:Co?

Po kilku minutach, Boruto i reszta wydostała się na zewnątrz świątyni, gdy to zrobili zauważyli że świątynia unosi się w powietrzu.

SH:Co tu się dzieje, czemu ta świątynia lata?

BU:To zapewne sprawka Nitara, o tu są wagono-lotnie, możecie się nimi udać na ląd.

S:Ej a ty co zamierzasz zrobić?

BU:Zniszczę całkowicie tą świątynie.

S:Ale przecież to jest niebezpieczne, nie wiadomo czy zdążysz przed eksplozją, jeśli świątynia wybuchnie, to nawet ty możesz tego nie przeżyć.

SH:Sarada ma racje, to jest zbyt ryzykowne.

Boruto nic nie powiedział tylko zaczął iść w głąb świątyni.

S:Proszę nie rób tego, nie chcę cię stracić. (powiedziała, a do jej oczów zaczęły napływać łzy)

W tym momencie Boruto się zatrzymał.

BU:Nie martw się o mnie, nic mi nie będzie, obiecuje. (odparł z podniesionym w gorę kciukiem)

Sarada i reszta po słowach Uzumakiego wsiadły do wagonu i od lecieli, natomiast Uzumaki wrócił na miejsce walki z Nitarem, następnie ponownie stworzył Rasengana, a jego ciało otoczyła niebieska aura. Nie czekając na nic od razu rzucił ją w centrum świątyni, chwile później nastąpiła wielka eksplozja, ciało Uzumakiego zaczęło lecieć bezwładnie ku ziemi. Kiedy Sarada je spostrzegła, nie zastanawiając się nad niczym od razu wyskoczyła z wagonu.

SH:Sarada, co ty wyprawiasz?

Czarnowłosa dziedziczka Sharingana doleciała do Uzumakiego i go chwyciła w swoje ramiona.

BU:Sarada? Ehh jak zwykle rzucasz się bezmyślnie na niebezpieczeństwo.

S:Widocznie musiałam się od ciebie tego zarazić.

Nim przyjaciele wpadli do wody, nagle pojawił się w tym miejscu Gamakitchi oraz Naruto.

NU:Wszystko w porządku?

S:Ze mną tak, ale Boruto chyba stracił przytomność.

NU:W porządku, w takim razie wracamy do konohy.